 |
 |
 |
 |
 |
|
|
.gif){kind=small} |
|
.gif){kind=small} |
 |
|||||||||||
|
|
||||||||||
|
|
دعبدالله جان ملتیار شعرونه مست هلمند په مست هلمند کي دي بهيږي،اوس غمجني اوښکي تا ته زه څله د انځو ر په ، ژ به حال د ر لېږ د م په سويډن کښي مېشت پښتوپا ل افغا ن
ستا د غيږ ي له جنته ، بياپه اوښکو-اوښکو ځمه ستا د ميني په تکل چي ، مي ودا نه دانړۍ کړه د ز ما ن هره سند ر ه ، پر و ير جنو را ګو او ړي اه ! يوخوب ندی چي بيايې،وتعبيرته شپه سباکړم ستا د عشق خوږه قيصه مي،څومره پټه- پټه ېوړه تا نو م ورکی مسا فر کړم، دخپل خيال پروطنونو نور دستو رو سترګکو نه ، را ته مه وهه اسمانه ! د دې ښکلو په ستايلو ، دلته هم نن ګنهګار شوم دزړګي له هره ګوټه ، چي مي باسې هيڅ ګرم نه يې د فراق ناترس خبردي ، نن دسور دشپېلۍ ږغ سو د ايو ځل ندی چي نور نو،دجانان کوڅې ته نه ځم
واه ! عجب ښکلی محفل دی د ساقي په لاس کي جام دی دساقي په ښکلي لاس کي،نن پياله سپوږمۍ-سپوږمۍده د جنو ن هر ه نا ر ه ز ما د د ر د و نو يو ا هنګ د ی د فراق ځنځير ما تيږ ي، په محفل کي شرنګا شرنګ دی هو ! زه د اسي چو لا وه يم ، چي د جام پرځای خم غواړم و لي غا ښ چيچې ر قيبه ، ملتيا ر ته پر څه با ند ي د ا د ما تم ډ کي شېبې به ا ه ! تر کله ر ا ځي هغه تو ر کاڼی چي پلاس کي،تور زمان ګرځا وه چي مي د او ښکو په باران ، دهيلو بڼ سمسورکړ چي او ر ېدل يې د خوږ من زړګي،وروستی خوځښت وي د ژ و ند پر څا نګه يې خزان ، دمرګ کېږدۍ و هلې کو مه ا ړ تيا ا وس د نا ترس مهال د نخښي نشته چي د زخمي زړه پرها ر ونه مي ټکور ترې اخلي چي مين زړه يې د نيمذال بهار، په ياد رنځيږي و ر ک سبا و و ن مو ملتياره ! چيري بيا ونه ليد
دسپوږمۍ غوندي مي اوسې،دخيالونو په اسمان کښي د ر ڼا په قدم راشې تل د ستو رو په څېر مسکه هم غزل شې هم سندره ، هم مست ترنګ د ربابونو ته ويدا يې ، ته سوما يې، ته د ميني کلک ايمان يې د پر هر سينې درشل ته ستا يا د ونه مرهم راو ړ ي چي دعشق په انتهار کښي ،داوروستۍ ارمان هم درکړم که محفل ته جانان راغلی ، خدايږو ته هم چوف ربابه که په جام کښي د سرو ملو حو ر ي وو ينې زا هد ه ملتيار د ر پسي ګورم ، تل لمر ين - لمر ين جا نا نه هسک منا ر ستاپه خيال کي چي تل ورک وم،تادريادنکړم هيڅکله چي د ژوند پرهره پاڼه، يې ستا نوم اځغی-اځغی وو چي دې تورو اوږدو شپوته،څولمرين څراغونه راوړي چي تل ستادپلونو نښي،په خپل وران زړګي کي ساتي هر ه ژ به د څپو مي ، ستا په ياد ټپه - ټپه و ه لايو څوخزاني د ښتي ، د وږ مو په روح ژوندۍ وې چي دميني وهرلمونځ ته ،دي تل هسک منار ولاړوم خوله پر خوله به ګرځېدمه ، دبې دردو په محفل کي د د ې چو پو رڼو ستورو، ښکالو هم راتله غوږو ته
د ر نه تللی په بل لور يم ، په يا د و نو کي مي نغا ړه ما د ژوند په سيکه واخست د رنه عشق ،خوتا رانکړ تل له يخ کنګله ز ړه نه ، د يو ښکلي ا لهام اخلم د خليل له خاورو جوړ يم،ا ې نمرود- نمرود ښايسته تل د خلګو پر خلو ګر ځم ، ستا د ميني ا فسا نه يم پا م په ژ به د ټپو مي ز مز مه نکړ ې ښکلو کي چي په تو ر د تور مغل د ي ، پرېکړه کړې د تالا ن ده هسي نه چي ! ز ه يو شعر يم ، له يو غمه ځېږ ېد لی ملتیار |
|||||||||
| ||
 | ||
| Webmaster[at]benawa.com | Design by: Benawa Network | Copyright © Lekwal.com 2005 |